Vrijdag 31 maart

Om 7 uur kregen we een appje van Michel of we met half uurtje/3 kwartier konden vertrekken. Wij hadden de telefoon op "niet storen" staan en werden pas om 7.15 wakker. Dus dat was even opschieten. Maar we hebben het gered, inclusief het inpakken van onze tas voor de trip van vandaag. De laatste trip van deze vakantie gaat naar Galibi, hier gaan we schildpadden spotten. We gaan met 2 auto's want Doebar en zijn gezin gaan ook mee. Hun huis ligt op de route zodat we ze makkelijk konden oppikken. Ongeveer 1,5 uur rijden was het naar Albina, waar we op de boot gaan naar Galibi. In Albina was het even niet prettig met de auto, er stonden mensen opdringerig bij de auto die ook de deur probeerden open te doen. De achterklep van Michel trokken ze open, maar gelukkig pakten ze er niets uit. Will toeterde hard en ging daarna dicht op de auto van Michel rijden. Alle deuren hadden we goed op slot. Gelukkig moesten we voor het politiebureau in de boot stappen, veiliger kon het niet zijn om de spullen uit de auto in de boot te zetten. De boot had geen overkapping zoals Sanne en Michel een paar jaar terug hadden, dus zijn we werkelijk kletsnat geworden! Niet van de regen maar wel van het opspattende water. Een tochtje van 1 uur was het naar Galibi. Bij het uitladen van de bagage bleek ook nog dat de plunjezak van Will in de auto is achtergebleven. Hij had dus geen droge kleren. We hebben hier in Galibi een kamer met 2 bedden, douche en toilet zijn verderop in het gebouw. Doebar en zijn vrouw hadden heerlijke nasi meegenomen. Quinn-Zyon was helemaal in zijn element met zijn vriendjes, de kinderen van Doebar. Ze speelden lekker in het zand.
Op een gegeven moment hoorde Doebar een papegaai dus toe konden wij foto's maken.
Om 19.30 uur kwam de gids voor de schilpaddentour. Omdat wij nog aan het eten waren ging hij erbij zitten en vertelde een heleboel over het dorpje of eigenlijk de 2 dorpjes en de bevolking. Langamankondre is het dorp waar wij slapen. De bewoners zijn inheemsen.  Toen wij klaar waren met eten vertelde hij over de schildpadden en over hetgeen wij zouden kunnen zien. Hij deelde het in 7 fases in:
Fase 1 schilpad gaat strand op
Fase 2 schildpad maakt plekje voor nest schoon
Fase 3 zij graaft kuiltje voor eieren
Fase 4 zij legt de eieren
Fase 5 zij dekt de eieren weer toe met zand
Fase 6 zij maakt even verderop een nepnest
Fase 7 zij gaat terug naar zee.

We gingen wederom met de boot maar dit keer met een zeil wat we over ons heen konden doen. Net kamperen in een boot, gelukkig had Michel een lichtje anders was het helemaal een donkere bedoening. Na ongeveer 40 minuten varen gingen we aan land. Al snel zagen we een groene zeeschildpad die eieren aan het leggen was. Heel bijzonder om te zien! Omdat zij helemaal in tranche is als ze dat doet, kon de gids haar achterflappen opzij doen zodat we de eitjes konden zien vallen. Ongeveer 200 eieren per keer maar van die 200 overleeft slechts 1 babyschildpad.
Dit was dus Fase 4, ook Fase 5 zagen we bij deze schildpad. Wat een kracht hebben die flappen, daar wil je echt niet mee geraakt worden
Even verderop zagen we een andere schildpad die in Fase 7 zat, de terugkeer naar zee. Dan zie je ook goed wat een enorm dier het is.
Fase 1 krijgen we niet te zien want zodra de schildpad merkt dat er iets is zal zij terug naar zee gaan. Dus dat wil je niet verstoren.
De gids scheen met een rode lamp dat is door onderzoekers als niet schadelijk bewezen. Daardoor konden we wel filmen of foto's maken, maar niet met flitslicht.
Het strand wordt door rangers van het WWF schoon gehouden.