Dag 14

Vandaag is de laatste volle dag voor ons in Suriname. Wat zijn die 2 weken omgevlogen!
Plantage Peperpot zullen we tot een volgende keer moeten bewaren, want het had teveel geregend. 
We zijn daarom naar Fort Zeelandia gegaan, nu was het museum wel open. Heel veel leeswerk daarbinnen maar wel interessant. In de tussentijd moest Michel nog wat zaken regelen.
Daarna hebben wij bij een tentje om de hoek van het museum wat gegeten en gedronken terwijl we op Michel zaten te wachten. Pindasoep met tom tom had ik. Helaas was de tomtom niet dezelfde als die ik op internet had gevonden. Het was niet met banaan maar een droge bal met mais, in een bord rijst🤔. De soep was eigenlijk aangelengde pindakaas, waar een peper in zat. Deze peper heb ik er snel uitgevist omdat ik gisteren nog niet ben vergeten.
Daarna zijn we gaan shoppen. Paramaribo zag er nu heel wat gezelliger uit. De vorige keren waren er zoveel rolluiken dicht,  terwijl de winkels dan wel open waren. Wat leuke shirtjes gekocht voor Quinn-Zyon en ook Ben heeft een tshirt gekocht. Natuurlijk ook wat voor mijn schoonmoeder gekocht, al zal ze dat niet lang onthouden😥
Op de terugweg Roy weer af gezet bij zijn appartement, vanavond komt hij weer bij ons eten.
Savonds zou Donnavan komen koken en Paadje en Doebar zouden er ook zijn. Doebar was er al om 19 uur, hij moest eigenlijk werken maar mocht wat later komen zodat hij afscheid kon nemen van ons. Hij ging  om 21.15 uur terug . Michel was nog even langs de barbershop gegaan en kwam pas om 20 uur terug. Paadje was er nog veel later en een uur daarna kwam Donnavan, rechtstreeks uit zijn werk. 
Om 23 uur gingen we pas eten!
We aten de specialiteit van Donnavan “ gemarineerde fricandellen" en ook kip uit de oven.
De fricandellen zaten op een broodje en waren echt lekker,  terwijl ik een fricandel maar zozo vind.
Het was lekker weer en we hebben de hele avond buiten gezeten. De muggen hebben we ook vrijwel niet gezien. Misschien door de sigaar van Paadje?
Donnavan had ook de gids van Menimi nog uitgenodigd. Die ons veel vertelde over hoe het leven bij de Saramaccaners gaat die woonden langs de rivier. Samen met Paadje vertelden ze van alles. Zo gaat de grond bij overlijden niet automatisch over naar de kinderen, maar het zou ook naar een nicht kunnen gaan. De kinderen krijgen wel allemaal een eigen stukje grond als ze 18 jaar zijn. Niet iedereen gaat daar wonen maar velen gebruiken maken er een vakantiehuis en wonen elders. Verder zit alles over de verdeling van de grond in het hoofd van de leider (granman) en staat er niets  op papier. Dit zijn maar een paar van de dingen die hij vertelde, maar was  wel erg interessant.